published on 6/27/18, 9:32 PM
مقایسه ای توصیفی از جامعه و ذهنیت ایرانی و ژاپنی
این نوشته یک مقاله علمی نیست بلکه توصیفی است که پس از سه سال و اندی کار کردن در یک تیم سی نفره از کارشناسان ژاپنی در یک پروژه به دست آمده است. ممکن است توصیفات به کار رفته در آن چندان هم درست نباشد و نباید با یک مقاله دانشگاهی مقایسه شود. یادداشت شخصی نگارنده است و بس.
ما یک ملت تقریبی هستیم، ادبیات ما انحنا دارد و کمی تا قسمتی پوشیده، دولبه و چند معناست، مرزهای تمدنی و باورها و عقاید ما دایم تغییر کرده است و این حالت در دیگر هنرهایمان هم هست، تکلیف ما با سبک نقاشی خودمان و با معماری خودمان دقیقن مشخص نیست یعنی به میتوان آن را با جاهای دیگر هم اشتباه گرفت. شاید ریشه این تقریبی بودن و کجدار و مریز بودن و دو پهلو بودن و بلاتکلیف بودن امور نیز ریشه در رفتار خشت گونه ما باشد که سنگین و نادقیق است. در آفتاب خشک شده و در آب حل میشود و هرچند در جز مصالح چندان قابل اعتمادی نیست اما در کل یک ساختار پایدار را میسازد
ملت ژاپن اما مشخص است، مانند لبه یک تیغ سامورایی برنده و دقیق است. از همه طرف مرز دارد. وقتی به تمدن مدرن وارد میشود وقت شناس است و در کار تیمی موفق میشود. این یک فرهنگ کاغذی است، لبه دارد، مشخص است، سبکبال و آزاد است و زیرش چیز خاصی نیست.
این نوشته ادامه دارد....
